Hayret Şey

Öylesine garip hale geldim ki ,
Kime dost diyeyim þaþmýþým emmi.
Yüreðimde onca yara aldým ki,
Gamýn ocaðýnda piþmiþim emmi,


Merdi muhtaç etti ekmeðe aþa,
Çekilen çileyi çevirdi baþa,
Demek çalýþmýþým yýllarca boþa,
Dikenli yollarda koþmuþum emmi.

Ne ararsýn gezen ile tozanda,
Ýlim olur okuyanda yazanda,
Fokur fokur kaynýyorken kazanda,
Köpürüp kabýmdan taþmýþým emmi.

Gönülde daima canan can iken,
Damarlarda gezen coþkun kan iken,
Meydanda güreþen pehlivan iken,
Zorbalýða yenik düþmüþüm emmi.

Sahte gülücüðe nasýl da kandým,
Bir zaman adýný dost diye andým,
Kendimi her zaman duru su sandým,
Gözlerdeki kanlý yaþmýþým emmi.

Metin-i’m canýmý dertlerle kardým,
Zehri merhem diye yarama sardým,
Hayli zaman sonra farkýna vardým,
Etrafýma aðrýr baþmýþým emmi.



Þükrü Metin

Sosyal Medyada Paylaşın: