ADIN RÜZGÂRDIR SENÝN
Mevzu derin mi, derin...
Öyle zor ki tanýmak, anlayabilmek seni
Ve
Öyle zor ki iþin...
Ýstenmez olursun çoðu zaman,
Aðýr gelir esmelerin!
Düþünülmez ki;
Tozu/dumana katýþýnýn sebebi hikmeti...
Sen ki;
Hayat Zincirinin vazgeçilmez halkasý...
Bilinmese de kýymetin,
Aðýr gelse de kimi zaman, varlýðýn;
Kusursuz ifâ edersin atfedilen vazifeyi.
Esersin renk-renk,
Mevsim-mevsim...
Kimi zaman sakin, kimi zaman sert!
Rüzgârýn çeþitli hâlleri vardýr
Kimisi özlerken, kimisine dert!
Kýrýp, yýkmak gibi huylarý vardýr
•••
Yýkýcý haller hep kalýr da hatýralarda;
Vefâ tez unutulur...
Unutulur;
Güneþin, kavurucu yaz sýcaðýnda
Yapraðýn kýmýldamadýðý,
Bunaltýcý anlarda ansýzýn geliþlerin...
Unutulur Rüzgârým, unutulur!
Ohh! Diyerek solunan serin nefesin,
SU gibi, CAN gibi içe akan esintilerin
Tez unutulur...
Hatýrlanmaz,
Çatlamýþ topraðýn susamýþlýðý,
Suya kanmayý hasretle bekleyiþi,
Su! Su! Diye inleyiþi, unutulur...
Hatýrlanmaz,
Kanatlarýna yüklenip taþýdýðýn,
Yaðmura gebe bulutlar...
Ya bu serüvenin temelindeki
O büyük vazifen??
Gönülden Gönüle köprüsün, yolsun!
Tozu, bulutlarý aþýlayansýn!
Hasret çekenleri kavuþturansýn!
Çiçek özlerini buluþturansýn!
Ezelden programlý kudretin vardýr...
Susturuyor Haþmetin!
Varlýðýn öyle bir ihtiþam ki;
Mümkün mü hissetmemek?
Bir o kadar da uysal,
Sakin, su misali duru...
Þefkatli esmelerin cana can gibi
AMMA
Kimi zaman öyle bir CELÂL! Öyle bir kýzgýnlýk ki;
Hiddetin sarsýyor arzý!
Yüce daðlar durmasa önünde siper;
Maazallah tarumar edersin Küre-i Arzý...
Adýn Rüzgârdýr Senin,
Sersen de en güzel hâllerini gözler önüne;
En yýkýcý kareler kalýr belleklerde...
Unutulur tüm güzelliklerin,
Malûldür HAFIZALAR, güzelliklerden yana...
•
Ya sen rüzgârým,
Sende de var mý, malûllük?
Sende de uðrar mý nisyana, güzellikler?
Bu yüzden mi belli olmaz saðýn-solun!?
Ne KADAR DA KESÝÞÝYOR,
BÝZ ÝNSANLARLA YOLUN...
07.12.2011 / Metanet Yazýcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.