Bir baþak gibi yükseldi göklere, dimdik...
Topraðýn buðusu gibi yükseldi,
Savruldu dualar bulutlara...
Yakan alevdi yakarýþlar,
Uzadý göklere sessizce
Ve sustu dil...
Mavilikler kýzýllýða dönüþtü...
Okþadý bulutlar kuþlarý usul usul,
Rüzgârdan ürperdi aðaçlar...
Tomurcuklar uykuya daldý...
Sustu þarkýlar...
Tararken gözler uzak ufuklarý,
Bakýþlar mahzunlaþtý.
Gözlerde med cezir,
Çýrpýndý kýyýlarda,
Koyu gölgelere sýðýndý arzular...
Gelmedin,
Sardý sessiz bahçeleri korkular...
Sardý akþamlar...
Sarardý beniz, sarardý sular....
Gel, at içimden karanlýklarý,
Bahara dönsün duygular...
Dursun zaman,
Yeniden baþlasýn þarkýlar...
Kapat karanlýklara pencereleri,
Yüzünden doðsun güneþ,
Tut sýkýca ellerimi,
Dursun artýk bu rüzgâr...
Üfle acýlara,
Daðýlsýn ufkumuzdan bulutlar...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.