Döner mânada durur, akýp giderken zaman; Âþýklar diyarýndan yükselince hu, hu’lar Vahaya döner çöller aðaçlara yürür can; Muhabbet ýrmaðýndan aþkla akýnca sular Hu ile coþar âlem otaðlarda biter gül Derdi Allah olanda ne gam kalýr ne de zül
Huþuyla Hakk Hakk diye çapýnca yürekleri Yýkýlsa ne ola ki dünyanýn direkleri!
Her canlýnýn lisaný kendine has olsa da Tek lisanda birleþir Hakký zikreden diller Dünyanýn çiçekleri birer birer solsa da Mânada çiçek açar aþkla yanan gönüller Geçmiþten geleceðe aþarak nice çaðý Kurulur köprülerle kalplerde sevgi baðý
Sevgi ruha güneþtir, sevgi sineye kandil Diyar diyar dolaþýp gönüllere olur dil
Önüne ister ise binbir setler çekeler Olmaz iki cihanda sevgiler asla kayýp Kapanýnca gaflete açýlan pencereler; Gönüller coþup taþar, mekânlara sýðmayýp Perde perde aradan çekilir mesafeler; Karanlýklar delinip yanýnca meþaleler
Ne görmek için göze ne de ayný mekâna! Gerektir ki evvela sevgi olmaya cana
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.