yürür senin yerine rüzgar yarýn bu otlar el altýnda kalmýþ eski sevgililerdir dokunurlar gün batýmlarýnda aydýnlýk oluncaya dek içimizden sýzan yeni yollar bulurlar
kanatlarýna renkler giyinmiþ kelebeklerin dansý ölürler ölürler kimse bilmez ten sahneli topraklarda yumulmuþ gözler aðarýr hep yaný baþýmýzdadýr döner dünden bu güne faniler
bilmiyorum ne yapacaklar böyle uçsuz bucaksýz birikmiþ sandýklarýný doldurup sonsuzluða taþýyan göðüs altý sevgilerimizin sýðacaðý bir yer yok yokmuþ gibi düþündükçe merhametini yüceltiyor tanrý
kýzýl derili ateþinin dumaný ve kýzýl patikalarý ardýnda býrakmýþ bir zencinin karamsar eli avuç içlerinde beyaz umutlarý kýrýlýrken uykuya dalýn ucunda titreyen yapraða rahat vermiyor rüzgar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.