ARKADAŞIM

ARKADAÞIM
Arkadaþým Kadir
Beraber geçti çocukluðumuz
Ýlkokul, orta, lise derken
Ne çabukta büyümüþtük birden
Az koþmadýk köyün tozlu yollarýnda
Çemberlerin peþinden
Lise yýllarý farklýydý hep
Hoyrat takýlýrdýk, nedendir bilmem
Kavak yelleri eksik olmazdý baþýmýzdan
Haluk vardý, Ekrem vardý sen, ben......
Gereksiz þeylerde yapardýk bazen
Yapýntýdan yürüyerek Ortaköy’e giderdik
Aydoðan’dan bir þiþe þarap alýr
Sýrayla kafamýza dikerdik
Üç beþ yudum yeterdi hepimize
Sonra uzaktan uzaða bakýþtýðýmýz
Kebabçý’nýn kýzlarýný keserdik
Ortanca kýz vardý hani, mavi gözlü
Adýný bir türlü sormayý beceremedigimiz
Sinderella dediðimiz sarý saçlý kýz
En çokta onun muhabbetini ederdik
Sýrf kýzlarý görebilmek için
Kebapçýyý günde kaç kere ziyaret ederdik
Ah be Kadir. Ah…. arkadaþým.
Kadýköyden bir kýz severdin.
Adýný sýr gibi saklar, hepimizden gizlerdin
Seviyorum arkadaþ, kesiþiyoruz vallahi
Hele þu askerlik çýkýversin aradan
Anama o kýzý isteteceðim derdin.
Gün oldu askerlik çaðýna da geldik
Biz tecil ettirdik gitmedik
Sen ille de gitmek istedin
Tecil ettir Gitme dediysekte
Kimseyi dinlemedin
Sevdiðin kýz içinmiydi acelen
Bunu bize hiç söylemedin
Erkenden sýramý savýpta geleyim derdin.
Ama olmadý , gülmedi bahtýn yüzüne
Bir sabah Kadir askerde ölmüþ dediler
Bu kapkara haberi tez elden bildirdiler
Üzülmek derman olmadý acýmýza,
Kifayetsiz kaldý cümleler
Kaderin böyleymiþ , böyle yazýlmýþ meðer
Yýllar oldu sen çekip gideli Kadir
Yol aldý seneler üzerinden
Köye gittiðim zamanlar da olur bazen
Arada bir kabrine de uðrarým
Tutamam kendimi sessiz sessiz aðlarým
Senmiþ gibi mezar taþýna dokunup,
Hasbýhal ediyormuþçasýna ikimiz
Sanki eski günlerdeymiþiz gibi
Kendimce halini hatýrýný sorarým

Þiir dünyam
1997
Nizamettin Ayhan ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın: