ÇANAKKALE BENİM
Yurtta ve cihanda sulh yolunu açan,
Bir devri kapatan Çanakkale benim.
Baþlarý kýnalý ölümlere uçan,
O þehit, o gazi Çanakkale benim.
Kolum Gelibolu, göðsüm Anadolu,
Dizlerim vatanda, baþým gökten ulu,
Olmadýk, olmayýz, bir milletin kulu,
O ati, o mazi Çanakkale benim.
Hasta dediler de yarama vurdular,
Yurdun her yanýný hep sarmaladýlar,
Yetmedi süngüyle göðsümü yardýlar,
O acý, o sýzý Çanakkale benim.
Baþlarý kýnalý on üç, on dört yaþý,
Günlerce aç, susuz, dualardý aþý,
Dünyayý kaldýrdý bir Seyit onbaþý,
Yiðidin avazý Çanakkale benim.
Dakikalar bir gün, günler de bir asýr,
Dizleri, dirseði kaplamýþtý nasýr,
Ana kuzularý bu yerlerde hasýr,
Kuzularýn yasý Çanakkale benim.
Üstümden izleri hemen sileyim,
Mecnun mu sandýnýz, hey serap göreyim,
Payda hiç olmadým paya bölüneyim,
O talih, o yazý Çanakkale benim.
Geçilmez dedirtti, zulme kafa tutan,
Ýrkilip üstünden zalimleri atan,
Vatanlarý için koynumuzda yatan,
Tarihin mirasý Çanakkale benim.
Þehitler yazdý ki bu tarih silinmez,
Koç yiðitler var sinemde görünmez,
Ne destanlar yazar milletim bölünmez,
Ya çoðu, ya azý Çanakkale benim
Mümin derki o gün, iþte bugünkü gün,
Alkanla yazýlmýþ bu destan ki o gün,
Namus gibi koru, þan, þerefle öðün,
Atanýn mirasý Çanakkale benim.
Mümin Üstün
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.