ÇANAKKALE GEÇİLMEZ

Dur yolcu dendi bana,
Bastýðýn yeri toprak sanma!
Titredim,
Topraðýna göz dikenlerin
Önüne bent olanlar diyarýnda.
Her bir adýmým bir kurþun biliyorum.
Her bir nefesim bin barut hissediyorum.
Ana kuzularý yatýyor on beþlik,
Ýki rekât namazla atýlmýþ düþman önüne.
Bir adým ötede o büyük mertebe,
Yürekleri hasretle çarpmýþ her erin bile bile.
Kefensiz uyuyor binlerce kardeþ, evlat, baba,
Baþýmý öne eðiyorum huþuyla.
Hangi anýt anlatmaya yeter?
Hangi aðýt yakmaya yeter?
Memleketimi emanet ettiðim ey erler!
Çanakkale geçilmedi sayenizde.
Esaret zinciri kýrýldý yüce gönlünüzle.
Ýþgalcilere tutarken kafa,
Üzerinde yýpranmýþ askeri urba,
Ayaklarýn muhtaçken bir bota,
Buðday çorbasýyken karavana,
O yürek sende vardý ya,
Tüm dünya birleþip gelse
Geçilmezdi Çanakkale.

Sevgi ÜNAL

Sosyal Medyada Paylaşın: