KAN ÇİÇEKLERİM (ÇANAKKALE)

Çanakkalede açan tüm çiçekler kýrmýzý
Farketmiyor musunuz?
Þehidimin, Mehmetçiðimin kaný bunlar bakýn!
Gül, papatya beyaz açmaya utanýyor musunuz?
Haklýsýnýz, haklýsýnýz bugün 18 mart sizde kan çiçeklerimi böyle yaad ediyorsunuz
Haklýsýnýz kan çiçeklerimle ayný topraðý paylaþmak kolay mý?
Utanýyorsunuz!
Onlar ki arkalarýna bile bakmadan yollara düþtüler
Geriye dönmeyi asla düþünmediler
Onlar ki þehitliðe yürüyerek deðil koþarak gittiler
Ahhhh Kýnalý Ali ahhh!
Kurban oldun bu vatan uðruna
Kýna yakýldý daha yola çýkmadan sana
Ne mübarek insandý o anacaðýn ki
Ya gazi ol ya þehit diyerek yolladý seni
O dönüþü olmayan yola
Sen anlamýný bilmesende baþýnda o kýnanýn
Zaten anana etmiþtin veda
Zaten yola çýkmýþtýn kurban olmak için bu vatan uðruna
Sonra bir de Seyit Onbaþým var tabi
Þanlý Koca Seyit’imi mümkün mü unutmak
Serseri bir top mermisi isabet etmiþti Koca Seyit’imin birliðine
Tozu dumana katarcasýna
Çanakkale’nin her yerine düþüyordu bu top mermileri
Yerde toprak býrakmamacasýna
Lâkin farklýydý bu defa
Sýradan bir toprak parçasý deðildi isabet ettiði yer
Yüzlerce kan çiçeðimin arasýydý
Bir silah arkadaþýn ve senden baþka herkes þehitlik mertebesine ulaþmýþtý
Öyle bir acý duydun ki kalbinde
O kurþunlarýn binlercesi, yüzbinlercesi gelse üstüne
Bu kadar canýn acýmazdý
Ve doðruldun, kalktýn ayaða
Düþman görse bu halini heybetin yeterdi kaçmalarýna
Son bir kez daha baktýn yerde yatan onlarca silah arkadaþýna
Ve yöneldin mermilerin yanýna
Farkettin ki isabet eden merminin etkisiyle topun asma vinci bozulmuþtu
Bütün silah arkadaþlarýn yerde yatýyor,
Fakat hain düþman hâlâ hiç durmadan, utanmadan ilerliyordu
Hayýr! Sen bu kadarýna izin veremezdin
Mermilere bakarken gözlerin ateþ saçýyordu
Ve Seyid’im…
Ve Seyid’im, ‘’YA ALLAH!’’ naralarýyla sarmaladýn o 275 kiloluk demir yýðýnýný
Kemiklerin çatýrdýyordu eyy Seyid’im
Ama duymuyordun!
Sen sadece ‘’YA ALLAH’’ diye baðýrýyordun
Tek baþýna sürdün o mermiyi topa
Ve yönünü çevirdin düþman donanmasýna
Senin hedefin en önemli gemisiydi düþman donanmasýnýn
Ocean’dý hedefin…
Duruyordu iþte namlunun karþýsýnda
Sen ki koca Seyid’im üçüncü denemende dümen tertibadýndan vurdun Ocean’ý
Evet bir kez deðil tam üç kez kaldýrmýþtýn
O 275 kiloluk demir yýðýnýný
En önemli gemilerinden biri vurulan küffar donanmasý artýk iyice afallamýþtý
Arkalarýna bile bakmadan kaçmaktan baþka çareleri kalmamýþtý
Bir süre sonra küffar donanmasýndan kalmamýþtý bir tanesi
Geçememiþ ve bir daha uðramamak üzere terketmiþlerdi Çanakalle’yi
O anda Seyid Onbaþým, sen çocuklar gibi þendin
Ateþ kalmamýþtý gözlerinde
Savaþýn kartalý gitmiþ, yeller esiyordu yerinde
Komutanýn gelmiþ ve sarýlmýþtý o iri yapýlý cüssene
Ve sana sormuþtu…
Sana sormuþtu onbaþým…’’ ne istersin, ne mükâfat vereyim sana diye
‘’Komutaným…
Malumunuz ki ben iri yapýlý, cüsseli bir adamým
Bana günde çeyrek ekmek yetmiyor, onun yerine yarým ekmek verir misiniz’’ demiþtin
Ve onbaþým! Arkadaþlarýn gelmiþti bir anda aklýna
Komutanýn isteðine vereceði cevabý beklemeden daha;
‘’hayýr’’ dedin, ‘’ komutaným hayýr!’’
Komutanýn þaþkýnlýkla sana bakýyordu ne diyeceksin diye
Ve devam ettin lafýnýn sonunu getirircesine
‘’Ben arkadaþlarýmýn hakkýný yiyemem komutaným
Bana çeyrek ekmekte yeter’’ demiþtin.
Komutanýn konuþamýyor ve gözyaþlarýný tutamýyordu senin karþýnda
Sense karþýsýnda dimdiktin tüm heybetinle
Unutulmadýn günümüzde, unutulamayacaksýn onbaþým gelecekte de
Savaþ sonrasý yanýna gelmiþti komutanýn
‘’Mermiyi tekrar kaldýr da fotoðrafýný çekelim koca seyid’’ demiþti
‘’Emredersiniz komutaným’’ diyerek yine geçmiþtin o demir yýðýnýnýn baþýna
Tüm çabalarýna raðmen kaldýramamýþtýn o mermiyi bir daha
Komutanýn ve arkadaþlarýn þaþkýnlýklarýný gizleyemedi o anda
Ve anladýlar ki Allah’ýn mücizesiydi 3 kere kaldýrabilmendeki mânâ
Sonra bir de yaþýna raðmen silahý belinde
Aseleti daðlar deviren Nezahat Onbaþ’ým var
70. piyade alayýnýn gözbebeði…
Cesaretiyle diller ýsýrtan Nezahat Onbaþ’ým…
70. piyade alayýna kýzlý alay lâkabýnýn takýlmasýna neden olan Nezahat Onbaþ’ým
Sadece 12 yaþýnda ufak bir kýzdýn, 12 yaþýnda ufak bir kýz…
Oyuncaklarla oynamasý gereken ellerin ateþ ediyordu
Uyumasý gereken gözlerin nöbet tutuyordu
Fakat memnundun sen yinede halinden
Onbaþým! Kahramanlýklarýn günümüzdede düþmüyor dillerden
Ve binlerce isimsiz kahramanlarýmýz
Binlerce isimsiz kan çiçeklerimiz
Anlatýlmaz kahramanlýklarý üç beþ kelimeyle
Onlar düþmana taaruza giderken sanarsýn gidiyor düðüne

Bize sadece bir gün deðil hergün 18 mart
Sizler rahat uyuyun kan çiçeklerim…

MURAT BÜYÜK
(istenmeyen nedenlerden ses kaydý kýsmý aceleye gelmiþtir!)
Sosyal Medyada Paylaşın: