Bir er, iki er, üç er Oldular yüzlerce bin er Kimi okulunu býraktý Kimi ana babayý, yarini... Bir araya geldiler Vatanýn her köþesinden Birer birer; derken Bir çýð gibi büyüdüler Henüz yaþamlarýnýn En erken demlerindeydiler.
Suyun bile özlemi var Hep denizlerine akar. Baba ocaðýnda hüzün Gözlerde yaþ, Yüreklerde yangýnlar Özlemleriyle soldu Gencecik fidanlar ! Oysa bir damla su Bir parça topraktýlar.
Bir kuþun ötüþü Bin kurþun atýþýyla söndü Yaþanacak topraklar için Ölündükçe ölündü.
Birer, ikiþer, üçer; derken Biner biner gittiler Namlularýn kurþun seslerinde Henüz yaþamlarýnýn en erken Demlerindeydiler
Topraklarý toprak oldu Ve o saf ruhlarý Cennet nehrine doldu
Yürekleri yakar Suyu yakamazlar Karýþmasýn diye yaban damlalar O yaman adamlarýn özlerine Gömmeden önce Þehitleri yýkamazlar