Dün Gece

Dün gece
Isýtýrken düþlerimi mehtabýn gölgesinde
Menekþenin dalýnda dönüyordu pervane
Astýðým adaklarýn eteklerinde;
Biteviye
Yokluðun varlýðýmda bilmece

Dün gece
Okuduðum romandan dörtnala fýrlýyordu süvari
Yaklaþan nal sesleri kulaðýmda ince ince
Elimi tutan kahramaný;
Yiðit, çakýr efe
Birkaç yorgun harfin esiri
Satýrlar arasýna saklanan gizli özne

Dün gece
Avuçladým özlemi dinlediðim baladýn öyküsünde
Boðazýma düðümledim yükselen keman tizini
Yutaðýmda boðum boðum
Akýttým göz çukurlarýma ;
Öylece
Damla damla biriktirdiðim her mýsrada
Yokluðunu doldurdum saydam fanuslara
Lebalep doyum doyum
Lirik bir þarabý yudumladým sonra hece hece

Dün gece
Soðuk ve karanlýk odamýn penceresinde
Alazladýðým kýrýklarýmý kanattým;
Delice
Akrep yelkovana yetiþme derdinde
Merhabaya hasret yýllar sesinde

Dün gece
Kirpiðimde salladým soluk bir resmi
Kimliði belirsiz dillerin lehçesinde;
Aðýt söylemli ninnilerle
Masallar anlattým bükün vurgunu yemiþ kelimelerle
Lal dilim döndüðünce
Avuttum anlamsýz yalnýzlýðý sessizce

Dün gece
Göz kapaklarýmda uyuttum sensizliði
Ayaz mevsimin ýssýzlýðýnda gizlice

Songül Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın: