Ruhsuzluğa bir kefen...

hayatýn çehresi yok
yalýn ayak kalmýþ artýk
yalnýzlýklar umut kapýsý
sýkarken meteliðe kurþun...

can nedir ki
ruhsuzluða bir kefen
almýþ baþýni gidiyor
vataný yokluklar vadisi...

gülmek sýrra kadem basmýþ
aðlamaklý olan zamanda
dert kahýra üç çekerken
özlemler deplasman galibi...

sefasý kursaðýnda kalmýþ gibi
sefilleri oynuyor damardan giren
bir tek arzusu var o da sen
vurdumduymaz dünya kaç para eder...

ölçüsü sonsuzluða olamuyor kefil
dört ayak üstünde durmak mazi
yine de olunamýyor olunmuyor adam
sahtelik diz boyu boðaza kadar...

bacak üstüne bacak atmýþ zan
bekliyor gelsin vakti
çekip çýkaracak beni içimden
belki bir kurtuluþ sanmasam da...

aþk bende sevda bende demek gerek
yaþamýn yüzüne vura vura aslýnda
elden ne gelir eller kelepçeli
sevilen ne halden anlar ne de kaldan...

(Berlin,18.03.2015)

Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: