Emperyalizme karþý verilen bu savaþta çeyrek milyonun üzerinde genç fidanlarýmýz topraða düþmüþtür. Bizlere yabanci çizmesi öptürmeyen, yabancý bir emri dikte ettirmeyen, yabancý bayraðýn gölgesine mecbur býrakmayan, türkülerimizi, Türkçemizi ve Türkiyemizi hayatlarýnýn bahasýna hür ve müstakil býrakan, bu kahraman atalarýmýzýn ruhlarý þad olsun. Her Türk þairi, ressamý, heykeltraþý velhasýlý sanatçýsý bu konuyu eserlerinde iþlemelidir. Homeros’un Ýlyada’sýndan üstün bir eser yazýlmalýdýr. Çünkü, orada mesele “Güzel Helena” üzerinde dönüyordu, ama bizim gayemiz “Vatan Savunmasý”ydý ve verilen kurbanlar onbinlerle deðil, çeyrek milyondan fazlaydý. O eserde hile desise vesaire vardý ama bizim yazdýðýmýz destanda erdem, yiðitlik ve dürüstlük baþta geliyor. Ben þahsým adýna bir ÇANAKKALE DESTANI yazmaktayým. O eserlen ara sýra bölümleri siz deðerli okuyucularýma sunacaðým. Görüþleriniz benim ve eserim için çok önemlidir. Teþekkürler. Halil GÜLEL
ÇANAKKALE’DE BÜLBÜL
Tan yeri aðarýrken bir ezan vaktiydi Yürekler siperlerde atýyordu bülbül. Can alýp vermenin en ince bir yeriydi Ol toplaryeri göðü katýyordu bülbül.
Birden çelik aðýzlar kustular ateþi Göz gözü görmez oldu gökte gördük taþý Kopmaktaydý kol bacak kopmaktaydý baþý Koyun koyuna Mehmet yatýyordu bülbül.
Çanakkale bir boðaz hem yanar hem donar Emperyalist ordular gelip ona konar Can pazarý çok ucuz tarih bizi dener Düþman zýrhlýsý bir bir batýyordu bülbül.
Toplamýþtý Ýngiliz her renkten askeri Kana boyadý kana Türke ait yeri Almak kolay mý bizden can saðken diyarý Bir ocak sönse bini tütüyordu bülbül.
Dikmiþtiler düþmanlar Ýstanbul’a gözü Cehenneme çevirdi karayý denizi “Allah Allah!” dedikçe gülüyordu yüzü Süngü takan Mehmedim yetiyordu bülbül.
Çeyrek milyondan fazla Mehmet oldu þehit Emperyalizme karþý yýkýlmaz bir anýt Kim verir, destan üstü vatan için yiðit Türkün borazanlarý ötüyordu bülbül.
Bir metre kare toprak altý bin kurþuna Hedef oldu bu vatan boyandý al kana Her kan damlasý bir gül döndü gülistana Kýrmýzý gül o kandan bitiyordu bülbül.
“Dönmek yok! Allah Allah! Süngü tak en öne Kýnalý koçlar geldi harp denen düðüne Bizden selam olsun hem geceye hem güne Mehmedim kaþlarýný çatýyordu bülbül.
Diktirmedik ocaða diktirmedik incir Bir yerine on düþtük yüreklerim sancýr Aç yaþadýk, hür olduk, vurdurmadýk zincir Düþmanlar önümüzde yitiyordu bülbül.
Bülbül altýn kafessiz vatan Çanakkale Oluk oluk kan döktük rengi verdik güle Bu memleket bizimdir verdikçe el ele Mehmedim al bayraðý tutuyordu bülbül.
Ressam Halil GÜLEL Düsseldorf / 17.03.2005
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halil GÜLEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.