Soluduðum havanýn zerrelerine söyledim, fýsýldadým arsýz geceye, ardýndan sensizliðe, sensizliðin acýsýný anlattým, nasýl bir kor olduðunu , nasýl acý olduðunu... Yokuþ aþaðý yürüyorum, ayrýlýk yürüyüþü bu. ama þuna hep inanýyorum; Ayrýlýk hangi sancýlarla girdiyse aramýza, o sancýlarla çýkacak. ilaç olmayacak, deva olamayacak sensizliðe, ne de özlemime. Yine zifiri karanlýk, ben tekrar sese,nefese,tebessüme hasret... ve yine seni,sevgini kucaklayacaðým, býkkýnlýk nedir bilmeden. Rüyalarýna gül suyu yaðan bir adam benim sevdiðim. heybetindeki asalet, tavrýndaki zerafet, sohpetindeki letafet ile, sevgi abidesi benim sevdiðim adam... Ayrýlýðýn kahkahasý, kulak patlatýrcasýna dolaþýyor aramýzda, ama hüznümün yaðmurlarýyla beslenen sevgim, ona dur diyecek. ve sana ; ’YATAÐINI ARAYAN SU BEN, YATAÐIM ÝSE SEN’ diyecek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşe serap Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.