Ýnsan olamadým adayým dedim ama üzülmekten yoruldum. Beni kýrmalarýndan deðil dünyayý yorduklarýndan kahroldum Ýnsanlara baktým insan olamadým kararýmdý aday oldum Neyi beklediðimi bilmeden, özlemekten de yoruldum. En çok da desinler in içindeki düþünmekten !
Desinler in seslerinden usandým ben susmaktan yoruldum, Sürekli susup içimde avazým çýktýðý kadar haykýrmaktan Hep kendimle baþ baþa kalýp ýþýk sýz mýyým düþünmekten Karanlýða fener tutmaktan hep kendime sýðýnmaktan Çocuk kala bilseydim keþke büyü düðüme yoruldum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşar İnatçı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.