Sene iki bin on, on yedi mart’tý,
Dünyanýn derdinden arýldýn annem.
Ecelin kantarý seni de tarttý,
Beyaz kefenlere sarýldýn annem.
Ardýndan sellere döndü yaþýmýz,
Yastýklardan kalkmaz oldu baþýmýz,
Kayboldu neþemiz düþtü kaþýmýz.
Derman diye kaç kez yarýldýn annem?
Açtýðýn yarayý tabib saramaz,
Teselliler hiç bir iþe yaramaz.
Gurbetin çok uzak kimse varamaz,
Kara topraklara karýldýn annem.
Beyazlar giydirip ettiler gelin,
Sýrma saçlarýndý duvaðýn telin.
Bir çift söz etmedi o tatlý dilin,
Bilmem bize niye darýldýn annem.
Babam senden sonra iflah olmadý,
Eski durumundan eser kalmadý.
Onda býraktýðýn boþluk dolmadý,
Hayat direðiydin kýrýldýn annem.
Fazilet’in öper koklar resmini,
El açar Rabbine anar ismini.
Bu gece düþüm de gördüm cismini,
Mehtap gibi parýl parýldýn annem.
Söz: Fazilet Pekün Bayraktar (kibar Gül)
Beste: Ersin Kayýþlý
Yorum: Mustafa Açýkgöz
Deðerli bestekârým hocam Ersin Kayýþlýya
Ve sanatçýmýz Mustafa Açýkgöze
Kelben sonsuz teþekkürler.
Gönül kalemimi günün seçkisine layýk gören
Deðerli seçki kuruluna,ziyaretleriyle destek veren
Gönül dostlarýma kalben teþekkülerimi arz ederim
Hepiniz sað olun var olun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.