YOLUN SONU
YOLUN SONU
Bu yurdun direði yok, afetin gereði yok
Kýblesi baþka gönlü baþka kýlavuzu velisi yok
Bir ayrýlýk, bir yoksulluk, bir ölüm mirasý
Yolun sonunda görünüyor iflasý.
Eþe, kardeþe, dosta düþman ediyor.
Sevgiye, dostluða hasretim, baðrým yanýyor
Duygularý, hazlarý, nimetleri tattýrmýyor
Yollara, yarýnlara umutla bakýlmýyor
Hilesi, çilesi seziliyor, züðürt, deli ediyor.
Pazarda satýlsa türlü çeþit sebze, meyveler
Alým gücü yok çoluk çocuk yiyemiyor.
Ýnsaný, bitkisi, malý görmüyor deðer.
Yetiþmiyor, ne insan, ne bitki, ne hayvan yetiþmiyor.
Sana muhtaç deðil, devþirme, vesayet, müstevli ona yetiyor.
Bir ayrýlýk, bir yoksulluk, bir ölüm, cinnet armaðan ediyor.
Elçi, kýble beðenmiyor, yolun sonu görünüyor
Ayrýlýklar özlem hissettirmiyor, nefret sürüyor
Ölümü, cinneti birileri ganimet biliyor.
Yaralar sarýlmýyor, deþiliyor, kan durmuyor
Yaslar görülmüyor, duyulmuyor, kaos artýyor.
Mutluluðun türküsü yok, baþarýnýn öyküsü yok.
Dünyada çýkamaz hiçbir zaman üst tura
Mucidi, icadý, keþfi yok, füzeye karþý elde kasatura
Markalar, fabrikalar elin, sessiz gemiyle hicretin çok
Dinle! Bu garabet tarihten miras kalan bir afet
Bak! Bir ayrýlýk, bir yoksulluk, bir ölüm, bir cinnet
Gözler görmüyorsa, kulaklar duymuyorsa, vuslat olmuyorsa
Yolun sonu görünüyor. Uçurumun kenarýnda ah bir kurtulsa!
Abdullah Bedeloðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullahbedeloğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.