ANADOLU’DA DOĞDUM

Anadolu’da doðdum, büyüdüm Anadolu’da
Yaþadým orda, tozuyla, topraðýyla.
Kimi zaman aðladým, kimi zaman güldüm orada.
Ben Anadolu’da doðdum, büyüdüm Anadolu’da

Gözlerimi açtýðýmda, dünya sýcak bir yuva,
Gülüp oynardýk hep, ne dert vardý ne tasa.
Sýcaktý, soðuk günlerde, yanan soba,
Anadolu’da doðdum büyüdüm Anadolu’da.

Soðuk olsa da kýþlar, içimiz sýcaktý ama;
Okula baþladým küçüktüm ki daha
Hayat içine aldý býrakmadý bir daha
Üþümemek elde deðil, o kýþýn ayazýnda.

Her gün ýsýnmalýk odun götürürdük okula;
Kimi odun attý, kimi tezek attý sobaya.
O günler güzeldi, ýsýnýrdýk yan yana
Anadolu’da doðdum büyüdüm Anadolu’da

Yazýn çiçekler açar, kuþlar öterdi.
Kýþýn yol kapanýrsa, okul tatil ederdi.
Alýrdýk kýzaklarý, çýkardýk karlý daðlara.
Akþamýn soðuðunda oynamak güzeldi.

Ýnsanoðlu özlem duyuyor, her zaman geriye,
Geçen günler gitti, gelmez artýk geriye.
Ah, o anýlar güzeldi, yaþayabilsem yine.
Anadolu’da doðdum, büyüdüm Anadolu’da.

Ömer Osman ÝMECE
Sosyal Medyada Paylaşın: