unuttuðum yok
hayýr
hiçe açýldýðýný bilirim pencerenin
yine de bir boy uzarým gününe
ne bir an evvel
ne sonra öncekinden
tam vaktinde çekilirim
su gözlerin azizliðinden
bu þehrin eteklerinde
ölçeli beri kat yüceliðini rahmanýn
rahimden
ürkmüyorum dil arenalarýnda
lafazan ilah cenginden
çillenmiþ tohum umut
durur saklýmda
bir de kýyamet sahi
zapt ettiðim aklýmda