KELEBEKLERİ GÖMÜN

KELEBEKLERÝMÝ YARASIYLA GÖMÜN
Gözlerimde kýrmýzlar aðlýyor aþk adýna,
gülüþlerim bir bir vuruluyor,gamzelerimin çukurlarýnda
denizlere hasret gemilerin çýðlýklarýný unutturdular
yare koþmayý isteyen bacaklarýmý,acýyla bir bir vurdular
O benden vazgeçti,ne beklerim ki bu aþktan ?
Aþkýn gerdegine girmiþ bedenim,dillere düþmüþ bu yolda
derinlerimdeki Züleyha kaybolmuþ,Yusuf’un çýðlýklarýnda
saç tellerimin sýgýndýgý elleri,yalan býçagýyla kestiler
kokusuna hasretlik çektigim koynunu,sürgüne gönderdiler
O,benden vazgeçti,ne beklerim ki bu aþktan?
Önümde saf tutarken,ay ve yýldýz hüznümün cenazesinde
aðlayan gecelerimin petunyalarý,ölü günlerimde isyanda
karýncalarýn aþk taþýgý yollara,bir bir çamurlar týkadýlar
sevda adýna serptigim dualarý,düþ yorgunlugumda ezdiler
O,benden vazgeçti,ne beklerim ki bu aþktan ?
Oy benim,hikayesi gidiþinde dibe vuran yüreðim
Oy,benim ,gülüþlerine nazar boncugu taktýgým sevgilim
Hatýrlar mý
ardýnda býraktýgý kadýnýnýn beyaz tenini,
saçlarýmýn beyaz kurdelesini,
hicaz makamý gözlerimi ?
Zannetmem...!!!
O vakit ,
býrakýn kýrklanmasýný kalbimin,
kelebeklerimi yarasýyla gömün,adýnýn öznesine
O,benden vazgeçti...ne beklerim ki bu aþktan ?
ÞAÝRE ARZU GÜNAL
Sosyal Medyada Paylaşın: