Alabildiðine beyaza bürünmüþtü Denizli Kar taneleri, Bir hýþýmla iniyordu gökyüzünden Ýlk defa böylesine asi yaðýyordu kar Ýlk defa; Çýðlýklar içinde, Böylesine suskundu Denizli Denizli suskun, Bense çok durgundum Bütün ahali yaðan karý izliyordu Hemde hiç üþümeden Yaðan karýn soðukluðuna aldýrýþ etmeden Benimse içim üþüyordu Ýliklerime kadar hissediyordum artýk soðukluðu Ama ; Ýçimi üþüten Yýllar sonra Denizli’ye yaðan bu kar mý Yoksa senin yokluðun muydu Bilemedim..!
Mehmet ÇEÇAN (þair memo) ÞANLIURFA
Sosyal Medyada Paylaşın:
şair memo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.