Uzun bacaklarý gerilmiþ bir yay,
Sevimli, yerinde duramayan tay.
Yýllar öncesinde yurduydu Altay,
Dünyâya gelirken doðuyordu ay.
Gecenin koynunda sessizce bir can,
Nasýl inanýlmaz bir þeydi o an.
Susmuþtu tüm evren, ne bir ses, ne söz,
Derin, kuyu gibi iki badem göz
Baktý etrafýna þaþkýnca, ürkek,
Doðruldu yerinden dizleri titrek.
Kiþneyip, yaladý yavrusunu at,
Sýcak soluðunda buhardý þefkât.
Gümrah yeleleri parlak. simsiyah,
Iþýldadý henüz olurken sabah.
Özgürdü, koþardý hep doludizgin,
Baðlýydý hayata, olmazdý bezgin.
Sâhibi gem vurdu, tutup aðzýna,
Baðladý bez, perde oldu gözüne.
Kendi gölgesini tepti, çiðnedi,
Ýsyân etti ama, boyun eðmedi.
Yaralý; sýzlýyor gönül aðrýsý,
Terlemiþ, titriyor, üþür saðrýsý.
Ardýna bakmadý, daðlara koþtu,
Mahzun gözlerinde yaþlar ne hoþtu...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.