Pürtelaþ meramýyla, kelimeler tutuþsun Eyüp Sultan’da kuþlar, -hû hû- diye uçuþsun Ufkunda helecanlar, rüzgâr ile buluþsun O efsunlu hayatýn, yarýnlarda seferde O mânalý duruþun, sereserpe her yerde
Bir fýsýltý dolaþýr; karýnda, yaðmurunda Peygamber müjdesiyle, Fatih var damarýnda Özlem vuslat hayâli, kursada sularýnda Sana baðrýnda yatan, ’’Necip Fâzýl’’ýn yeter Surlarýnda beyaza meftûn kýzýlýn yeter
Beyoðlu Aða Camii, o ayný adresinde Abdülhakîm Arvâsî, duyulur her sesinde Anadolu can bulur, asýrlýk nefesinde Tasalanma olsa da, derinden yaralarýn Cihana meydan okur, mümtâz hâtýralarýn
Çaðlara ýþýk tutan, sönmeyen meþâlenle Sýrr-ý ufkun peþinde, nazarlýk mes’elenle En nihayet verdiðin, ebed mücadelenle Âtiye hep göz kýrpan, hep o umut gibisin Medeniyet tahtýnýn, belli ki sahibisin
Ýstanbul ’’îman þehri,’’ bilir diyecekleri Ayasofya söyler bir gün bütün gerçekleri Yýldýz Parký’nda eþsiz, sarmaþýk çiçekleri Çamlýca’da sevdalar, kalpten mahzun ve kýrýk Sessiz hatýrlayýþta, aynalarda hýçkýrýk
Sürgündedir kumrular, aþk canlanýr adýnda Þehirler pare pare, avunmakta þâdýnda Kâinat çalkalanýr, varlýðýnýn yâdýnda Senle her seyr-i âlem, canhýraþ bir yarýþtýr Ey Ýstanbul! Yollarýn cennete kaç karýþtýr
Raks-ederken martýlar, hýncahýnç ýþýltýnla Bir baharý andýran, mücellâ parýltýnla Hep ayný âþinalýk, mâzinden alýntýnla Gündüzün de gecende, akþamüstleri, tânda Çayýn baþka tatlýdýr, vakitsiz Emirgan’da
Silkelenir kopuþlar, muhabbetin sezilir Mahmurca bir edayla, Boðaz’ýnda gezilir Sen olmasan Ýstanbul, bu diyardan bezilir Yýldýz kayar þavkýnla, müebbed alýr düþler Eþkâlinde tanýmsýz bir þehrayin gülüþler
Mart/2015
Furkan Selçuk Soylu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Furkan Selçuk Soylu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.