Sözüne küstüm
Söylerken manalý name dilinde
Yüreðimi yakan sözüne küstüm
Duvara yaslanmýþ eller belinde
Hallerime bakan gözüne küstüm
Yanýldým’da öyle kandým güzele
Gönlümde yer açýp aldým özele
Aþkýn baharýnda döndüm gazele
Yapraðýmý döken güzüne küstüm
Hasretiyle aklým karýþýr bezgin
Zevg alýr halimi görünce üzgün
Sevda çöllerinde eyledi gezgin
Mutluluða çýkan düzüne küstüm
Bulutsuz havada þimþeðin çaktý
Þiddeti sinemi çok beter yaktý
Ben yandýkça o hep tepeden baktý
Arsýz çehre takan yüzüne küstüm
Aþkýmý yok saydý kalpten silerek
Vefasýz gururum yýktý bilerek
Kurduðum düþü darp etti gülerek
Merhameti büken özüne küstüm
Þahin’im ýrmaktýr onsuz akmadý
Doðru gösterdiði izden çýkmadý
Volkan’ý var iken gönül yakmadý
Ciðerime çöken közüne küstüm
Almanya
Ali Þahin (Elbistanlý)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alişahin Aziz oğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.