İNSAN VE ÇINAR
Ýnsanlarý bir çýnara benzettim
Bir gövdeden nasýl dallar ayrýlmýþ
Çýnar dalý gibi gövdeden bittim
Bir yaprak gibiyim daldan ayrýlmýþ
Kimi dal gövdeden topraða deðer
Kimi dal dik büyür gökleri deler
Kuþlar bir çýnara türküler söyler
Kimi dallar neden yana ayrýlmýþ
Kar yaðar baþýna gövdesi donar
Sararýr yapraklar güneþten solar
Deli rüzgar eser dallarý kýrar
Yapraklar dökülmüþ daldan ayrýlmýþ
Gövdeden büyürler çýnar dallarý
Çýnara benzettim bütün kullarý
Bir çýnar anlatý bana bunlarý
Kýzlar bile anasýnda ayrýlmýþ
Besleyemez olur dallarý kurur
Asýr sene geçer çýnar yorulur
Doðumda ölümde mevladan olur
Padiþahlar saraylardan ayrýlmýþ
Kuru dalarýndan ateþ yakarlar
Salýncak kurarlar piknik yaparlar
Çivi alýp gövdesine çakarlar
Kuru dallar bir çýnardan ayrýlmýþ
Beni bana býrak ey koca çýnar
Yazýn tüm insanlar gölgene dolar
Gövdende yuvalar yanýnda pýnar
Üzülerek yýlmaz senden ayrýlmýþ
HÜSEYÝN YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kul Hüseyin Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.