ĞAYYA KUYUSU

Feryadým ile ahlarým sýðmaz kitaba
Ýsyansýz gecelerin baðlanmaz sabaha
Tüm kötü fikirler hücum eder aklýma
Doðru giden yollarýmdan þaþýrdýn beni

An geldi delirdim ben gün geldi kahroldum
Taze tomurcuk gül idim açmadan soldum
Yaðmur, kar oldum; boranla fýrtýna oldum
Kocaman dað baþlarýndan aþýrdýn beni

Hep boþa sallandý yâr peþinde ellerim
Ýntizar etmeye hiç dönmedi dillerim
Cayýr cayýr yandý daðlandý ciðerlerim
Sönmek bilmez ateþlerde piþirdin beni

Yüreðimde pranga kalbimde müebbet
Ayrýlýðýn acý geldi sevgiye hasret
Artýk gel de ölümümü uzaktan seyret
Ecel þerbetini sunup öldürdün beni

Ömür boyu dilimden düþmedi ah’ým
Piþmanlýk faydasýz çare vermiyor vah’ým
Boyumca battým affolunmaz ki günahým
Kýzgýn ðayya kuyusuna düþürdün beni

Sosyal Medyada Paylaşın: