Sonbaharda sabah saat dörtte Kuzey rüzgarlarýnda savrulup düþen Koca çýnar yapraðýyým Düþerim tepe takla baþ aþaðý Dallar tutamaz beni Tomurcuk idim filizlendim,açýldým Kuþlara yuva,yollara gölge oldum Þimdi sararýp soldum Ýnan artýk yoruldum Hayatým bitti,düþüyorum Daldan dala çarparak Ömrümce üþümedim Oysa þimdi üþüyor gibiyim Galiba üþüyorum Ölümün soðukluðu yüreðimde Acýsý içimdeyken sevdanýn Þimdi son nefesimdeyim Canýma deðen ilk yaðmur tanesi Ölümü hatýrlatýyor bana Oysa daha dün Daha demincek Can veriyordu bedenime Toprak annemin elleriyle,hayat oluyordu bana Sonbaharda sabah saat dörtte Kuzey rüzgarlarýnda savrulup düþen Koca çýnar yapraðýyým Düþerim tepe takla, baþ aþaðý Dallar tutamaz beni Aþýklara þahit olan bedenimle Ebediyete yol alýyorum Ve toprakla bütünleþiyorum Sabahýn soðuk,titrek,ölüm kokan ellerinde Can veriyorum!
Aydýn Kizir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydın Kizir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.