Kaybolursun zamanýn içinde
Beyaz perde
Siyaha dönüþür
Öyle bir an gelir ki
Asla unutamazsýn
Gecenin rengini
Gözlerin çok uzaklara dalar,susar
Gözyaþlarýn içine içine akar
Ìlk önce yaþamýn pýrýltýsýný
Sonra da duvar dibinde
Çöküþünü izlersin
Bir süre uzak kaldýðýn
Leyla’dan haber gelmez
Yol arkadaþýný kaybedersin
Dalýp gittiðin o yol
Yol deðildir aslýnda
Bir vakit sonra
Zaten olasý tarihten
Yapraklar düþer
Düþe,kalka
Yolun suskunluðu kadar
Hele ki yanlýzsan
Hayat dediðin de
Hayat deðil aslýnda
Hergün...
Zaman içinde
Ìçindeki tek bir cümleden
Kelime,kelime
Kelebek ömründe
Sevdaný,yaþadýklarýný
Umutlarýný dahil
Uçurursun kendinle
Umudun bir rengi olsaydý
Mavi olurdu
Deniz gibi
Gökyüzü gibi....sonsuz