Kurbanım

Ne güzeldi seninle beraberdik bir zaman,
Gül açardý yüzünde bakýpta güldüðün an,
Aldýlar seni benden sevdamýza doymadan,
Bahardýn buram buram kokuþuna kurbaným.

Hatýrlarmýsýn bilmem buluþtuðumuz aný,
Durak vardý önünde postanenin tam yaný,
Kalabalýktý yollar iþe gidiþ zamaný,
Koþarak ceylan gibi sekiþine kurbaným.

Bazý bazý kaþ çatýp çoðu zaman gülerdin,
Bazende naz yaparak edalý göz süzerdin,
Gönlümü içten içe pare pare ederdin,
Gülüþüne nazýna yakýþýna kurbaným.

Takýlýr kýzdýrýrdým mahsunlaþýrdý yüzün,
Titrek ürkek çýkardý söylediðin her sözün,
Gitmiyor gözlerimden yüzündeki o hüzün,
Üzülüp dudaðýný büküþüne kurbaným.

Þaka lan oyun derdim sinsi sinsi gülerdin,
Asýl ben oyun yaptým seni kandýrdým derdin,
Bazende surat asar bir yandan da söverdin,
Dik dik bakýp kaþýný çatýþýna kurbaným.

El ele kol kolaydýk gezerdik dört bir yaný,
Sanki bahardý bize kýþýn en sert zamaný,
Bugün gibi aklýmda o günlerin her aný,
Gönlüme seller gibi akýþýna kurbaným.

Diyorsun ki gel artýk hasret canýma yetti,
Sensiz gülmüyor yüzüm mutluluðum terk etti,
Bende tükendim artýk benimde sabrým bitti,
Hasretle yanýk yanýk bakýþýna kurbaným.

Ucunda ölüm olsa gönül bu vazgeçmiyor,
Sensiz hazan ömrümde bir dal çiçek açmýyor,
Sana gelen yollardan kervan bile geçmiyor,
Yol olsunda fark etmez yokuþuna kurbaným.

Fahrettin Petriçli
Sosyal Medyada Paylaşın: