Gönül gönüldü

Baþ zannedip baþ yararken,
Þimdi ayak oldu gönül.
Gece gündüz hak ararken,
Haksýzlýkla doldu gönül.

Azla yetti çok ummadý,
Aþk sýrrýna dokunmadý,
Çok þey yazdý okunmadý,
Zarf üstüde puldu gönül.

Gözü özü görmeyince,
Aklý fikri ermeyince,
Keþke fayda vermeyince,
Saçlarýný yoldu gönül.

Yalan yanlýþ kesti biçti,
Ölümüne zehir içti,
Nice bülbül geldi geçti,
Gül açmadan soldu gönül.

Cennet içini yola çýktý,
Sermayeyi yaktý yýktý,
Can evine kurþun sýktý,
Cehennemi buldu gönül.

Hayalleri gerçek sandý,
Öz anladý söze kandý,
Kül olana kadar yandý,
Dost altýnda çuldu gönül.

Yardan yara yaralandý,
Derman dertle aralandý,
Yüzü aktý karalandý,
Bir devlete kuldu gönül.

12.03.2015…Mustafa Yaralý





Sosyal Medyada Paylaşın: