YOLUN SONU
Baktýkça kaybolup gidiyor þehir
Sonsuza uzanýr, görünmez ucu
Zaman; akýp giden nazlý bir nehir
Ben ki onda yüzen bir garip yolcu
Kendi isteðimle çýkmadým yola
Hakikat baðýnýn bir esiriyim
Geçen geçmiþ gitmiþ sonum hayrola
Rabbimin en aziz misafiriyim.
Bendedir sanatýn en inceleri
Bende emanetin en hassas yükü
Seyrederim þimdi tüm gölgeleri
Gerçek medeniyet; aranan ülkü
Ümit bir baharla çýkýp gelende
O gün benim için en güzel gündür
Gözüm þimdilerde o büyük günde
Tevhide ulaþmak þölen, düðündür
Yine bir sabaha ulaþtým þükür
Bana bu hayatý verene minnet
Kalbim gözlerime sürmeleri sür
Nefsim sen de oku geçirme cinnet
CEYHUNÝ tefekkür eyleyip yürü
“Ýnsanca yaþamak” olmalý konu
Nefsine çoban ol, olma sen sürü
Sonsuzluða çýkar bu yolun sonu
10.03.2015
CEYHUNÝ
(Mustafa AVCU)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.