Yine yalnýzlýk akýyor kalemimden bu gece Yine bir yerlerden çýkýyor canýmý acýtan o eski anýlar Ve ne kadar uðrassamda acýlarýný bitiremiyorum içimde Kalemim aðlýyor, ben yazýyorum bu gece
Yine karanlýk odamýn içinde yaktým bir sigara Oturdum daldým anýlara Ve yaptýklarýmýn aslýnda Çok büyük bir ahmaklýk olduðunu bile bile hala takýlýyorum Ve kýzýyorum kendime hiç hak etmeyen birine ömrümü heba ettiðime
Üzülüyorum, çünkü hiç sevmeyen birini çok sevdim O kadar çok sevdim ki çok sevmenin sevgisizliðine uðradým oysaki mutluluðu bende görmüþtü Ve daha mutluluðun kapýsýný açmýþtým ben ona ama o ise tepti bu fýrsatý ve kaybetti. Ve öldü gitti içimde Ölenle ölünmediðii gibi Aslýnda takmýyorum da eskisi kadar Her insan hata yapar ve oda yaptý Ama o hatalarýn en büyüðünü yaptý Ve çünkü beni kaybetti...
Sabri ZÝYTAK... Sosyal Medyada Paylaşın:
Sıpa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.