gurursuz

Öyle bir daðlýyorsun ki yüreðimi ey yar!
Acýmadan ,býkmadan , usanmadan..
Her seferinde daha derin bir yara,
Her seferinde daha bir katran kara…
Bense kendi kendime soruyorum sadece..
Bunca sevecek ne vardý diye?
Hani sever insan… Sever de!
Git baharý sev..
Çiçeði sev..
Böceði sev mesela..
O bile daha çok kýymet bilendir ve belki daha faza deðer verir insana..
Bakma hayvan olduðuna…
Hani kör olur da insan..
Bu kadar mý olur ey yar?
Her türlü gerçeði gören gözlerim,
Neden göremedi kalbindeki vicdan mahrumiyetini?
Ve bitmeye yüz tutmuþ merhameti?
Þimdi git diyorsun…
Gitmeliyim evet gitmeliyim de nereye?
Yüreðimdeki seni býrakabilsem bir dað baþýna..
Yahut bir buluta takýversem kuyruðundan sevdamý..
Olmuyor ve cancaðýzým olmuyor iþte…
Bu aþk denen illet öyle kolay býrakmýyor adamý..
Kim bilir nerde unuttun prangamdaki anahtarý..
Onca laf ettin ya bana..
Hani düþünmeden yaprak gibi titreyen yüreðimi karþýnda..
Þimdi o günü hatýrlýyorum da..
Gurur yapmak istiyorum mesela biraz sana..
Ne bileyim þöyle iplemez bir edayla çevirmek baþýmý…
Gözlerin gözlerime deðince..
Görmezden gelebilmek istiyorum mesela..
Geleyim gelmesine de..
Baþýmdaki bu sevda telaþesiyle…
Gurur benim neyime…
güldekiçið



Sosyal Medyada Paylaşın: