Parçalanýrken bedenim vahþice, bu balta girmemiþ ormanlarda, Bedenimden geriye kalan bir parça yüregimi sana ayýrdým sakýn unutma... Kan kizili ormanýn derinliginde kurt’un çakal’ýn biri beni kemirdiginde yuregim hep seninle sakýn unutma.... Bu ormana her yaðmur yaðdýgýnda, türlü türlü bitkiler kanýmla sulandýgýnda ölüm çýglýklarým sana ulaþtýgýnda avuçlarýn kalbini sývazladýgýnda beni düþün, beni dusun unutma.... Bu ormana yangýlar düþtügünde, Bedenim ecelsiz öldüðün de, Bütün yeþiller kýzýl’a büründüðün de, Dolunayýn gölgesi üzerime düþtügünde, beni düþün.... Unutma, sen aklýmda oldukca gecenin degiþmeyen rengi ASÝL bir MAVÝ’dir.. Geriye kalan kocaman bir gridir sakýn bunu unutma...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASİL MAVİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.