Bitmeyen sevdam

Bu sabahta bir tebessüm fýrlattý güneþ daðlarýn arasýndan
Bu sabahta gökyüzünün gözleri uykulu, kýpkýrmýzý
Bir ressamýn fýrçasýndan fýrlamýþ misali… öyle bir þaheser
Tüm kafiyeleri kýzýllýðýnda barýndýrýyor, yazmaya deðer
Seni hatýrlatan güzelliklerle uyandým bu sabahada
Yani mesafelere aldanma ben seninle uyandým bu sabahta
Sonra iki bardak çay doldurdum sana ve bana
Ýki bardaðý da iliþtirdim masanýn ayný tarafýna
Sýcak bardaklardan buram buram tüten hasret süzülüyordu odada
Kaçýncý uykudaydýn bilinmez ama, o an yine sen vardýn yanýmda
Attým kendimi dýþarýya ve oradada sen vardýn
Kurumuþ aðaçlarýn dallarýnda beyaz beyaz açmýþtýn
Önümüzdeki soðuklar henüz bitmemiþken, sanýrým erken gelen bahara aldandýn
Zaten huyundur senin, zaten seni yýkan da hep erken kararlarýn
Sonra uçsuz bucaksýz bir çimen görüyorum
Diðer ucu gökyüzüyle birleþene kadar dümdüz
Ve maviyle yeþilin birleþtiði nokta o kadar güzelki
Gel de hatýrlama iþte þimdi seni
Yahut gel de unut yirmidört saatin bir dakikasýnda
Gel de kafiye yapma güzelliðini satýrlara
Satýrlar anlamsýz kafiyesiz kalýr sonlarýnda da seni anmasam
Sen benim attýðým her adýmýmdasýn anla artýk, sen benim bitmeyen sevdam…

MURAT BÜYÜK,
07.03.2015
21:10

Sosyal Medyada Paylaşın: