KALEM İLE DERTLEŞİ

KALEM ÝLE DERTLEÞÝ
Yazma Kalem, dur!
Önce insan dediðin okumayý öðrensin,
Ýzin ver,
Çekip gitsin gönlümdeki dizeler,
Karýþsýn topraða, meçhule gömülsün
Ýçi sevda yüklü, aþk filizi heceler.

Olmaz diyorlar ya,
Varsýn olmasýn kabri yüreðimde
Ölmüþ dizelerin
Bilmiyorlar özü Hak’ta
Arama baþka yerde
Sende doðan hecelerin.

Yazma,
Yazma kalem!
Donsun damarlarýnda mürekkep akmasýn,
Dönmesin kaðýt üstünde dilin, anlatmasýn.
Sarmaya çalýþma yaramý,
Býrak kanasýn,
Yarama dokunan kan taþý
Kana boyansýn.

Dinleme!
Varsýn yüreðim seni zorlasýn,
Kanma gözümden akan yaþa,
Dize dize, satýr satýr aðlasýn,
Biliyorum
Nefsim bir hayalin peþinde
Kalbim bunu anlasýn,
Yazma kalem, Dur!
Bugün kaðýtlar bakir, dizeler yetim kalsýn.
Þiire hayat kelimelerle deðil,
Ruhum gözyaþýmla yýkansýn,

Dinle kalem,
Sen mezarýmda dikili taþ,
Kaðýt, Sen de kefensin.
Býrak varlýðým,
Sahipsiz bir þiire gömülsün,
Üzerime düz yazýlar örtülsün,
Hak’tan gelen için,
Hakk’a giden için,
Her paragrafta Ýhlas,
Her mýsrada Fatihalar okunsun.
MEHMET SÝNAN
SAMSUN.2012





Sosyal Medyada Paylaşın: