Zengin yürek fakir aşk...
Yoksulduk seninle,
yokluklarda sevdik biz birimizi...
Süsleyemedik günlerimizi,
Ve süslü sozler de edemedik seninle...
Hep fakirce sevdik,
En yavanýndan tatdýk sevdayý,
Ve hep en sadesinden yedik aþkýn...
çeþitlerini seçecek imkanýmýz olmadý hiç aþkýn ve sevdanýn....
Gerçi imkanýmýz olsaydý da
Olmazdý zaten bunyemiz alýþkýn degildi !
Kaldýrmazdý degiþik tatlari...
Zaten paramizda olmazdi hiç
Fiyaka da bize hiçç yakýþmazdý ...
En havali mekanimiz sarayburnundaydý,
Hani dolmuþla giderdik,
Beyazýt’ta inip sultanahmet’den gülhaneye yürüyerek geçerdik,
yeþile selam verip boðazýn mavi’sine merhaba derdik..
Hatirlarmisin seyyardan iki çay alýp,
Bide en tazesinden bir simit seçerdik,
Onu da ikiye böler sevdamýzý da yanýna katýk eder öyle yerdik....
Paylaþmayý da bilirdik seninle,
Ucundan kopartip birazda martilara verirdik,
Onlarda sebeplensin isterdik.
Belki zengin degildik ama biz birbirimizi bedelsiz severdik...
Sonra denizin kiyisina oturup hayal ederdik,
Sen gelinlik seçerdin duaðýna gül yapraklarý isterdin,
Kýr düðünümüz nerede olacak ?
Kirmizi kusaðýmý belime kim baglacak ? derdin.
Ben o an denizleri yakar kül eder,
demirleri ezer ,toz duman ederdim...
Sen konustukca ben kendimden geçer çok derinlere giderdim,
Sanki alýp bulutlari avuçlarýmda un ufak ederdim.....
Belki zengin deðildim,
Hayatým boyunca hep dar bogaz geçindim...
Ama senli hayallerde bile dunya ya hükmederdim
Belki fakirdim ama ben seni çok zengince sevdim....
Çünkü en büyük servetim sendin....
Asil mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.