Gözyaþlarýmla düþtü insanlýk gözlerimden Kapýmýzýn önünden çalarlar diye kaldýrdýðýmýzda paspaslarmýzý Evlerin bereketi bitti Dilsiz kaldýk yalnýzlýklarýmýza Ýþgal etti iyi niyetimizi suskunluk Kabulleniþlerle sürdürdük günleri Oysa yaþam biz olmaktan ibaretti Biz olmak hatalarý konuþup yeniden þekillendirmekten geçerdi Korkak , sabýrsýz ve öfke dolu olduk aniden Þimdi herkes yalnýz herkes þikayetçi Yönsüz kalan yanlarýmýz yýkýntýlar halinde karþýmýzda Beþ para etmeyen yüreklerle yargýladýðýmýz hayat Ýlham meleðimizi koymuyor baþucumuza Þimdi düþen insanlýðý kaldýrma zamaný yerlerden Ýçten gülümsemelerle Önce kendimizi gerçekten sevmekle olacak Mutlulukla nikah hepimize düþer Ýçimizdeki insaný keþif zamaný Bol þans ….
Sosyal Medyada Paylaşın:
cetrefilli_ruh Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.