GARİBİN MEZARI
Yitip giden þu mezar yeri varya,
Ýþte orda bir garip yatar evlat.
Yaðmur, kar düþer, olur çamur derya,
Günler geçer, o yerde yiter evlat.
Elinden tutan olmadý yaþarken,
Kürkün çaldýlar sokakta yatarken,
Diðer kabirlerde çiçek açarken,
Burda kuru otlar boy atar evlat.
Koca dünyaya sýðmadý bir baþý,
Önüne koyan yoktu sýcak aþý,
Ýsmi bilinmez yok ki mezar taþý,
Garipsen, mezar seni yutar evlat.
Zengin ölür, aðýt göðe yükselir,
Gelen cemaat sýraya dizilir,
Garibanýn naaþýna kim gelir,
Üç-beþ insaflý müslim yeter evlat.
Hiç ziyaretçisi gelmez, bayramda,
Ýtilmiþ kenara, kimin umrunda,
Bir tek baykuþlara malum olur da,
Baþýnda dertli dertli öter evlat.
Bu dünyada fakirsen, olmaz geçim,
Hayat yoksula sunmaz baþka seçim,
Eski insanlarýn dediði biçim,
Garip ölünce, çile biter evlat.
Fatih Coþgun 10.04.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.