YÜREĞİNE DOKUNDUĞUM YÜREĞİMİ KAYBETTİN

Beni arar gözlerin uzaklara daldýkça
Hayalimi düþürür
umutlar mayalarsýn
sabahý olmayan gecelere

Yetiþebilir mi ellerin
Sonu belirsiz bir umuda emanet edilen
heyecanlardan arta kalan beklenti kýrýntýlarýna
Toplayabilir misin bir araya
hiç bozulmamýþ
daðýlmamýþ gibi

Ne kadar yer kaldý avuçlarýnda
gözyaþlarýmdan ýslanmamýþ
Mevsimlerinde ne kadar güz kaldý
seninle olup da ýsýnmamýþ
Sonbaharýnda ne kadar yaprak kaldý
rüzgarýna dayanmamýþ
Ne kadar kelime kaldý dudaklarýnda
tüm yalvarýþlarýma aldýrmamýþ

Her gece yüreðini onikiden vururken yalnýzlýk
Ölüm sessizliði çökecek ruhuna

Us’una düþünce uykusu kaçmýþ anýlar
Durduramayacaðýn bir sýzý karýþacak damarlarýna
Okyanusa dönüþecek
Canýna batacak göz pýnarlarýndan süzülen yaþlar
Boðulacaksýn
anýlarýn cenderesinde

Göðüs kafesini yýrtýp
yüreðini sökmek isteyeceksin
Cümlelerine sýðdýramayacaksýn acýnýn derinliðini
Uzundan da uzun olacak
duyulmayan çýðlýklarýn

Baktýðýn her yüz’de yüzümü
_dudaðýmýn iki kenarýna kurulan bahar gülümsememi_
Dokunduðun her tende sýcaklýðýmý arayacaksýn

Düþe kalka büyüyen bir güven için
eskisi gibi çarpmaz kalp
deðmez yeniden baþlamaya

Dönülmez tövbelerdeyim
Söküp attým sol yanýmda kapladýðýn yeri

Bir bulutun ardýnda
Kýþ güneþisin þimdi
Ne beni ýsýtýyorsun
Ne de kendini

Unutuldun
Unutuldun ey sevgili


( hayat ýþýðý )
Sosyal Medyada Paylaşın: