Barışırız
bir çölü aþmýþým gibi yaklaþtým gize
hüznün biriktiði bir yer vardýr ece
sessizliðin biriktiði bir yer
kimsesizliðin biriktiði bir maðara
varýmýzdan yoðumuzdan kurtulalým
azlýðýn biriktiði bir yer
unutulan isimlerin
harcanan saatlerin
yitirilen þehirlerin
yersizliðin
dilsizliðin
kimsesizliðin
ah!larýn
vah!larýn
bizden akanlarýn
biriktiði bir yer
o yerle barýþalým mý ece
yerküre dediðin bir adýmlýk*
göðüsde bir soluk ömür dediðin
bulunanýn ve kaybedilenin birbirine karýþtýðý bir yer
kaderdeki noktalarýn
teðetlerin
köþelerin
beyazý anlatan, ruhun arap olduðu çýrpýntýlarýn
kara zannedilen apaydýnlýk acýlarýn
bazen paþa paþa yürüdüðün
bazen cebelleþtiðin
anlam ve mana
susuþ ve bakýþ
ve aþk alýþtýrmalarýnýn biriktiði
çözümsüz kalýnca niçin? niçin? liðin
býkýnca hiçliðin
bazen dargýnlýðýn , kendine cellatlýðýn
ah ecem, insan alýþýyor
daha yok mu , daha yok mu
bazen yüreðin kederden bahtiyarlýðýnýn
ruha cehennem arayýþýnýn cennetleþtiði bir yer
bir yaný huzur, bir yaný ’son’ bir yer
o yerle barýþalým mý ece
gömülenler çocukluk günlerinden taze
kavganýn kamburuna kuþ konmuþ, öyle bahar
acýnýn þarkýsý gözlerimizde, öyle bulut
kalbimiz leyla , adýmýz merhamet
yaðmuru sevenler hep kraliçe...
fotoðraf: Ece Emel Dinler
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.