Dipsiz kuyuya benzer yaþadýðým bu hayat,
Çürük ipin ucunda iniþim ve çýkýþým.
Yar’sýz aldýðým nefes tarihi geçmiþ bayat,
Geçerli bir sebebdir yaþamaktan býkýþým.
Adýmý zikrettiðin sesini duyamadan,
O yanýmda olduðun günleri sayamadan,
Bir kelebek misali hayata doyamadan,
Yataksýz ýrmaklara sensiz döndü akýþým.
Duygularým uyumaz dikenli döþeðinde
Umutlarým büyümez sallanýr beþiðinde
Günümse dünden belli iflasýn eþiðinde
Düzlüklerim tükendi çýkýlmýyor yokuþum.
Yalnýz ikimiz için ne hayaller kurmuþtum,
Her gördüðüm rüyayý hayýrlara yormuþtum,
Yuvamýz olacaktý kapýsýnda durmuþtum,
Senden geriye kalan þimdi aðýt yakýþým.
Kapanmasý imkânsýz býraktýðýn izlerle,
Yüreðimden dökülen aðýt dolu sözlerle,
Gidiþinin ardýndan aðlamaklý gözlerle,
Kýrýk bir çerçevenin içinde son bakýþým.
Hüseyin ZARAR
28/02/2015