Üç şiirlik perde ve intihar eden şairin gölgeleşen ruhu

Kýrýlgan bir þiirdi ruhu
Yirmi iki karanfil kurusu ömrü gibi
Yarým kalan bir masalýn elma satan cadýsý
Pamuk prensesler zamanýn sarnýcýna asýlan kül kedisi edasýnda
Bir masa bin sandalye
Baþ rolde uçuþan etekli entel þairin gizemli ruhu
Bir masal bir hikayeye tezat eski radyomda yayýlan eskiyen zaman gibi



Hey gidi anýlarýn kekeme þarkýlarý kekremsi hayatýn dilbazý
Üç þiirlik perde ve intihar eden þairin gölgeleþen ruhu
Yetim kalan balkonda aðlayan çiçekler býrakmýþtý
Yoksuluðu þiir giydirmiþti tenine
Nü kalan ruhuyla tezat
Kanatlarýnda yetim kalan kelebekler bebek ölümü gibi
Nil yarasý almýþ azgýn sularda intihar eden ömre tezat



Bu gece intihar eden þairin gölgeleþen ruhu gülümsedi
Hep yirmi ikisinde kalan gamzesinde açtý ömrü
Sokak çalgýcýsý aðladý müzikal yalnýzlýða
Annesinin gülümseyen þefkatinde korkularý soldu
Sonra Ýstanbul’un yalnýzlýðýna sokuldu
Yedi tepeli erguvan kokulu aþklar doðurdu
Ve ömrü yetmedi suskunlaþan kalabalýklaþan yalnýzlýðýnda



Þimdi biz þimdi siz ayný karede lal kalan kelamlar gibiyiz
Ýzle beni kendimden kýrýntýlar göreceksin
Yada aylak aylak gezen kendi ayak izlerini
Oysa köþede þiir dilenen þair gözyaþlarýný...
Görmezden gelen sen deðil misin
Üç þiirlik perde ve intihar eden þairin gölgeleþen ruhu
Bu gece beni oku diye seni yazdým kendimden önce teþekkürler


Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın: