sesimi çýkarmaya korkuyorum hayatýn altýnda iki büklümüm týpký annemin karnýnda güven içindeymiþim gibi dizlerim çeneme dayalý pusuyorum.
gözlerimde akþamdan kalma bir sevdanýn baþ dönmesi kirpiklerim gözyaþýna isyanýný sürdürüyor fethedilen ne kadar hücrem varsa bu mikrobu vücuttan atma telaþýyla birebir savaþta ateþim var.
hiç bir zaman yanýt alamayacaðým sorular biriktiriyorum damaðýmda biliyorum sorgusuz sualsiz asýlacaklar birazdan gecenin dudaklarýna.
cam kýrýðý hayallerim kaçtýðým yerlerden kesiyor ümitlerimin burnu akýyor geçmiþin iðne oyalý mendiliyle siliyorum olmamalý dediðim ne varsa oldu vazgeçmenin karanlýk yollarýndayým çok mu geç kaldým yaþamaya?
yapmam dediðim ne varsa sýrtýmda kambur her þeyim var diyordum hayata hazýr kýta baþlarken sen yokken anladým ki hiç bir þeyim yokmuþ meðer anlayan yerlerim aðrýyor.
hayat bir külfet omuzlarýmda indireceðim yeri arýyorum yalýn ayak bileklerim karýnca ayaðý kýrýldý kýrýlacak inceldiði yerden býkkýn gökyüzüme bakmaktan ve her ’of’ dediðimde bir sigara yakmaktan soluðumda daðlar devriliyor.
baharýn nefesi ensemde cirit atarken oynuyor tansiyonum düþüyor düþtüðü yerden kalkamýyor içimin karlarý eridikçe bir serçe çeneme oturuyor ürkmese çatýk kaþlarýndan ötecek belki havalanýp kaçýyor ardýna bile bakmadan.
ah yar boþ kalan yerde kocaman bir soru iþareti var.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.