adý yok ama kendisi var beni maþuk eden mecnunla arkadaþ kýlan ben de çöllerde yürürken ona...
adý yok ama gözleri var beni evine odaklayan beni aynalara haram eden yüzümü cemalinde görmek isterken hep...
adý yok ama kendisi var nereye gitsem nerede gecelesem sabahýmý akþamý var günüme devam eden hayat gibi...
adý yok ama sevgisi var bir mýknatýs gibi beni kendine çeken çektikçe çarpanlara bölmelere ayýran güzelim tek özelim uðruna cenneti kazandýðým cennetim var benim cennetim... MESELCÝ 21 þubat 2008,adý-yaman
Sosyal Medyada Paylaşın:
meselci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.