Ben şiirim

Nazýmdan öncede ben vardým
Nazýmdan sonrada ben varým
yürekteki yaranýn içinde de ben
kalplerde ki sevinçte de varým

Ben þiirim

Ben hiç kaybolmadým ki
Bazen susarým konuþmam
Ayrýlaþtýrýlýp bölünen insanlýk
Kardeþlik sözde kalmýþ
Ýnsanlýk sýnýfta

Ben þiirim

Mevlana da benden beslendi þemste
Ýçmek isteyene sonsuz pýnarým
Fakirin sofrasýndaki zeytinde benim
Zenginin varaklý aynasýndada ben
Kim nasýl bakarsa öyle görür beni

Ben þiirim

Ressamýn tuvalindeki de benim
Çingenenin þarkýsýndaki týnýda
Yer yüzündeki en büyük devlet benim
Ýnsanlýktýr ana dilim

Ben þiirim

O kýza aþýk olanda benim
O kýza hasret çekende
Deryalarda yüzen gemilerde benim
Bir rüzgar aldý mý gemim
Hangi limanda durulurum bilmem

Ben þiirim

Namusunu annýndan öpen de benim
Bayraðý bayrak yapan kan da benim
Sen kim sin diyenleri duyar gibiyim
Aslýný asil duygudan alan þiirim ben




yazan..cemal TURAN

03..03..2015












Sosyal Medyada Paylaşın: