Akþamdan önce varmalý sana Karanlýktan önce Geçmeden sen son dünyadan Ey sevgili… Ruhun yaþama çýrpýnýþa kanat Genç olduðunu bilmemek kadar Zavallýdýr ey aþk… Ve þimdi Özgürlüðe esir sevda sönüyorum sessizliðe Bu son damlamalarýdýr mürekkebin Ýmdadýna koþmaktan yorgun kelimelerin. Tarih Yazmasýn beni kirli sayfalarýna Ben beyaz umutlarla doðdum karanlýkta Cehennem yorgun kovmaktan Küle döndü Cennet sarhoþ ki Bilirim Araf darmadaðýn beni görmekten. Yaktýðým bedenlerimin arifelerinden geçtim Kaç bin evrenin varlýðýdýr Bendeki Yusuflarýn körkuyulardaki hayali Ya seni Seni savurduðum mevsimler Götçümü benden sanýrsýn Uykularýmý unuttum sende Rüyalarýmý Þimdi Yýldýzlar kayýp gidiyor Sen son evrenimden. Anýyorum seni Arýyorum Bu sonunda aðlýyorum… Hem Baþlamadým ki.
Ficana Aðustos 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
veda yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.