her gün yokluðunla yok olduðum bu þehirde yine sana doðuyorum inatla
kalemi kýrýk acemi bir þair gibiyim þimdi bütün sözlerim bir baþka hasrete gebe olduðunca ki...geceler baþlý baþýna bir düþmanken bana ben göðsünde sabahlar devþiriyorum umutla
ve her yer soðuk bütün caddeler kan kokuyor burnuma ki kendi içinde bitmiþ bir þehirdeyim biliyorum bütün bunlar yokluðundan
baðýþla beni... senin olmadýðýn her yer bir cehennem bana
ayak üstü hikayeler anlatýlýr benim sokaklarýmda karþýma kirli yüzler çýkar her kapý aralandýðýnda ve riyakar vuçutlar bir damla suya hasret kaldýkca bütün sözler yalana düþer umutlar karanlýða usulca
þimdi ben
bitmez yokluðunu dirhem dirhem ölerek yaþýyorum bütün gölgeler acemi bir telaþýn kuçaðýna sýðýndýkca ve adýmlarým aceleyle giderken bir uçurumun kenarýna sýzlayan düþlerimin koynunda yitiyor umutlar yavaþca
aþk yenilemekse kendini baþtan sona ben yokluðunla ölüp varlýðýnla çoðalýyorum hayata
haydi gül
aldýrma sen satýr alarýna sýkýþmýþ göz yaþlarýma yeni bir umut ek pencerenin en güneþli tarafýna ve adýna sevgi de vefa de ve de aþk de unutma ki her gün güneþ doðacaktýr sana aþkla
ay/su
Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.