Daha küçücüktü Kara kaþ Kara gözlü Çokta sevimli bir çocuktu Gelirken ne umutlar Ne hayaller kurmuþtu Þimdi bir yandan Ayakkabý boyuyordu Bir yandan da Nerede yatacaðýný Kara kara düþünüyordu...
**
Ne kalacak yeri Ne de kimsesi vardý Artýk mekaný ’’Sokak çocuklarý’’ Arasýndaydý Sandýðý yastýk Banký döþek yapýyordu Ama Yaklaþan kýþ Sokaklardaki yatýþ En büyük korkusuydu...
***
Mevsim deðiþti Kar Fýrtýna birini izledi Üstünde ince hýrkasý Ayaðýnda Delikli ayakkabýsý vardý Açlýða neyse Soðuða dayanmadý Allah affetsin diye Bir anda Köþedeki fýrýna dadandý...
****
Tam da Soðuktan kurtulacak Karný Güzel doyacaktý Yorgunluktan galiba Gözleri kapandý Oracýkta uyuya kaldý Kaldý da Sabahýn þafaðýnda Tekme tokatla Fýrýncýya kötü yakalandý...
Muzaffer KALABA Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer kalaba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.