NEFİS

Nispet varlýðýný henüz geçmeden,
Hayali putlara inandýn kafir,
Yokluk þarabýndan bir tas içmeden,
Meyhane meyhane dolandýn kâfir.

Düþler aleminden bakýp hüsnüne,
Tapýverdin aynadaki aks’ine,
Hilede tuzakta yoktur üstüne,
Zayýfýn aklýna dadandýn kafir,

Arzu isteklerle,þehvetle doldun,
Ne gasp ettin,ne arandýn,ne buldun?
Ukba’ya gönlünü,gözünü yumdun,
Dünya’ya; dürtmeden uyandýn kafir.

Deccal mýsýn,þeytan mýsýn,taðut mu?
Ebu Cehil,Firavun mu,Nemrut mu?
Ne sanýrsýn sen kedini,mâbut mu?
Kandýracak insan arandýn kafir.

Sana haham desem,darýlýp, küsen,
Papaz desem deðil,yok ki kilisen,
Zýndýk mýsýn,fasýk mýsýn,ne isen?
Renkten renge girip,boyandýn kafir.

“Karanlýk gecede,kara karýnca…”
Misâli,sinsice adým atýnca,
Cahilin gözünden kolay kaçýnca,
Arifin gözüyle kýnandýn kafir.

Yaralý diyor ki,hâlin çok harap,
Cümleyi þerrinden korusun ya Rab,
Yaslandýðýn þeyler sadece serap,
Neyine güvenip dayandýn kafir.

01.04.1988
Sosyal Medyada Paylaşın: